Εκόσμουν άλλοτε ποτέ το ταπεινόν σαρκίον
μιας "πονηράς αλώπεκος"ανόητης
που ερήμωνε από κότες το χωρίον
κι εκόρδωνε περήφανα το μπόι της
διακαώς επιθυμούσα να την είπουν
κίνδυνον "χωρικόν"αριθμός ένα
(Ντιλιγκερ, Φου Μαντσού ή Αλ Καπόνε.)

Δυο κυνηγοί που μάταια εκτύπουν
πουλιά και ζούδια μα χωρίς κανέ να τρώνε
μια μέρα, που `χαν βάλει κάποιο στοίχημα,
του κυνηγετικού των τούτου πάθους
θύμα η δόλια, χτυπήθηκεν εκ λάθους.

Μετά το κυνηγετικόν αυτό δυστύχημα
πουλήθηκε η σορός εις τον ταμπάκη
όστις, αφού την έγδαρε δεόντως
εμένα μεν μ’ αλάτισε λιγάκι
το κρέας δε το πούλησε (τι πόντος!)
Μονάχα για να κάνει λίγο χάζι
(κι όχι για κέρδος άδικο)
σε κάποιο ταβερνείο για λαγό.
Ύστερις επουλήθηκα και `γώ
σε κάποιον οπού γούνες αγοράζει
και, δίχως να πολυλογώ
εξέπεσα σε κάποιο γουναράδικο.

Εκείθεν επωλήθην εις Κυρίαν
μα δε διατηρώ καμίαν ενθύμησιν
εάν επληρώθηκε από σύζυγον ή φίλον
(είτε "εις είδος" από την ιδίαν).
Και επεδείχθην απ’ αυτήν με ζήλον
εις κύκλον φιληνάδων της και φίλων
που μ’ έβρισκαν, καθείς κατά τα γούστα του
γνησίαν ή χυδαίαν απομίμησιν.

Ιδού με ποίον τρόπον το τομάρι
που ήταν κολλημένο σ’ ένα ζο,
εν άλλο το φορεί τώρα με χάρη
(χάρη σε κάποιονε χαζό)
ως κόσμημα επάνω από τη φούστα του
κι αποκαλείται... δεν πιστεύω να το βρεις
ποτέ μα του λημού σ’ το καταπναρ
όχι αλώπεκος δορά αλλά renar.