Ξεύρων εκ των προτέρων πως αμάρτημα
ο κάθε στίχος είναι, και αφέσεως
εκ μέρους ουδενός θα τύχω,
εις ποίον τάχα είδος ή εξάρτημα
της ανδρικής να επιπέσω αμφιέσεως,
σε ποιο να πλέξω κοροϊδίας στίχο.

(Εδώ ακλουθά πολλώ μερώνε συλλοή).

Πολλοί εκ των πτωχών αναγνωστών
της στήλης ταύτης
που βασανίζονται οικτρώς ως είν’ γνωστόν
μίαν φοράν την εβδομάδαν υπ’ εμού
έμπλεοι εκχειλίζοντες θυμού
μου έγραψαν:

Γιατί μωρέ δε γράφεις
κάτι και για τα ρούχα των γυναίων
αλλ’ επιμένεις μένεα κατά των θ'κών μας πνέων;