Δε με ξενύχτισες ποτέ. Μόνο τους ζωντανούς
θέλεις να παίζουμε. Πηγαίνεις στην άκρη του
ορίζοντα και απλώνεις πάνω στη γραμμή.
Χάδια που περιέχει το αίμα σου. Γυαλιά σπασμένα
έχει, από γλέντι ή φαντασίες. Σκουριά αφήνει
η σκέψη στο μαξιλάρι. Τότε, τρέχει ο βολβός
του ματιού μου στα δάση, μαζί με τα άγρια.
Ακούγονται από τις κατεστραμμένες πόλεις
μαδριγάλια του γάμου. Με δυσκολία επιστρέφω
στο κρεβάτι. Τα χώματα της μνήμης το έχουν
σκεπάσει. Σκάβω να βρω τη θέση μου. Σκύβω
και περναω κάτω από λέξεις.