Συσπάσεις μυών. Χαμόγελα συναλλαγών.

Βεντάλια γίνονται οι μορφές που έζησες.
Την κλείνεις και μένει ένα περίγραμμα –
το δικό σου.
Μιλάς αιχμηρά, μιλάς στρογγυλά,
μιλάς επίπεδα. Μιλάς στα χαμένα.
Δεν μπορείς να μιλήσεις καμιά γλώσσα.
Δαγκώνεις τις λέξεις. Γίνεται το στόμα σου
φαρμακείο. Τότε στα μουγκά βλέπεις
τα κέρδη των επιχειρήσεων να αυξάνονται
και τον εργάτη να βιδώνει βίδες.
το Σάββατο πάνε εκδρομή την ιδεολογία τους
–και ζήσανε αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα–

Όλοι ξέρουν σε τι κατεστραμμένες πόλεις
συναντιόμαστε, χειμώνα καιρό με τσιγάρα,
νερό και ένα ψόφιο σκυλί έξω από το ποίημα.

–Χρειάζονται απαλές κινήσεις
όταν αποφασίσεις να ξεχωρίσεις
τη ζωή σου από τους άλλους–