Θα ταξιδέψω όλη νύχτα με κλειστό αμάξι
υγρό το οδόστρωμα, σηματοδότες και πρατήρια διάφανα
τσαμπιά από ορεινά χωριά κατρακυλούν στην άσφαλτο.
Τα εργοστάσια ξεμεθούν, σβήνουν τα φώτα τους
η γκρίζα αυγή θα με υποδεχθεί στην πόλη
σε σπουδαστήρια και διαδρόμους μάταια θα γυρνώ,
οι σκυθρωποί καθηγητές θα μου μιλούν με απόγνωση
για τα γυμνά οροπέδια και τα φορτηγά
άψογος θα’ μια μα ψυχρός μαζί τους.

Μετά θα φύγω για τη λίμνη. Τσαλαπατώντας τα χρυσά
φυλλώματα
των φθινοπώρων μαλλιών του με τα δέκα δάχτυλα
θα βρω και θ’ αγκαλιάσω το Βαγγέλη.

Κι ύστερα θα χαθώ μήνες στις όχθες του
τα λυρικά βουνά θα κατεβάζουν χιονοπτώσεις
η διατριβή μου θα ερευνά πόθους νεκρούς λατίνου ποιητή
θα καταφύγω στην καρδιά της λίμνης.

Φεύγω γι’ ανώτερες σπουδές στα Γιάννενα
μπορώ εν ανάγκη, να υπηρετήσω επί μισθώ
μια τοπική, μιαν ανθρωπιστική αξία
κάτι.