Όπως χυμάει ο χιονιάς στη θαλπωρή του σπιτιού
ανοίγοντας η πόρτα
ήρθε μια νύχτα του Δεκέμβρη
κι έπεσε κλαίγοντας στα πόδια του αφέντη του
λες και γονάτιζε μπροστά σε εικόνα.

Το δέρμα του στο χρώμα του πηλού
η μυρουδιά της κοπριάς στα ρούχα
τα χέρια σκαλισμένα σε ξύλο ελιάς
έκλαιγε κι έσκουζαν στη σκοτεινιά οι σκύλοι.

Ποιος ξέρει αν ζήταγε συχώρεση
για την κλεμμένη τη σοδειά ή για χυμένο αίμα
κι ήρθε σπαράζοντας ο παραγιός
μπροστά στο ξόανο το βλοσυρό
που σώπαινε σα μοίρα.