Όλα είναι τρέλλα απόψε. Οι άνθρωποι βρέθηκαν ξαφνικά στη χώρα των θαυμάτων.
Κάθε παιδί μπορεί να βγάλει από τον κόρφο του χιλιάδες περιστέρια
μιλάει ο Ζολιό Κιουρί κι ακούμε μονομιάς όλα τα φλάουτα της γης
βρέχει ήλιο και γαλήνη πάνω απ’ τα πεδία των μαχών
στα χαρακώματα κυλάει το νερό – γυρνάν, γυρνάν οι μύλοι
αλέθουνε το στάρι. Οι ζυμωτές αραδιάζουν στους πάγκους τα ψωμιά.
Μα τα ψωμιά είναι ανήσυχα, δεν κοιμούνται.
Μένουνε ξάγρυπνα τη νύχτα και συλλογιούνται τους πεινασμένους.
Και ξαφνικά σηκώνονται οργισμένα σε μιαν απέραντη στρατιά
και ξεκινάνε να κυριέψουνε τον κόσμο. Αμήν, αμήν, λέγω υμίν
ήγκικεν η βασιλεία του ψωμιού.
Σ’ αυτήν την πόλη βλέπουν οι τυφλοί, οι άλαλοι τραγουδάνε
πόλη, πρωτεύουσα ενός κόσμου που, απόψε, δίνει τα χέρια.