Δεν έχει πια το θεό της η ιδιοτέλεια.
Αφού σαρακόφαγε ευτελείς μας συνήθειες
διαβρώνει εδώ και καιρό τις μεγάλες ιδέες.
Το αθλητικό ιδεώδες, θύμα κι αυτό
κάνει βουτιά στα σαγόνια της.
Το ντοπάρει με ματαιότητες
που στροβιλίζονται γύρω από μπάλες χρυσού.
Μεταγράφει ταλαντούχες φιλοδοξίες
που εκτελούν τρίποντες φιγούρες
σε προσυμφωνημένες φιέστες.
Πιο κάτω οι μικρότητες τρέχουν στο μαραθώνιο.
Η κερδοσκοπία τερματίζει πρώτη και φέτος.
Ακολουθεί η κενότητα με διαφορά στήθους.
Ο ανταγωνισμός ανεβάζει κάθε τόσο τον πήχη
για να μην εφησυχάζεται η απληστία.
Το πλήθος στις αρένες εκτόνωσης
φωνάζει σταύρωσον αυτούς
και τρεις μέρες αργότερα
τους ανακηρύσσει θεούς του
ενώ η διαιτησία νίπτει τα χείρας της.
Η θεαματικότητα πρωτεύει στο ακόντιο.
Το καρφώνει στο στήθος της άμιλλας.
Η φανέλα καθορίζει
εθνικότητες και θρησκείες
συνειδήσεις και ασυνειδησίες.
Στο μεγάλο τελικό φτάνει η φιλαργυρία
με αντιμέτωπη την πλεονεξία.
Τελικά έρχονται ισοπαλία.
Το κύπελλο ανήκει στην ηγεσία.
Διοργανώνει ωραίες αποχαυνώσεις.