Δεν μπαίνω συχνά στο δωμάτιο με τους καθρέφτες.
Ούτε κι εσύ.
Δεν αντέχεις τόσες διαθλάσεις του είναι σου.
Ανφάς, προφίλ, τρία τέταρτα και όλα
σε μονότονες κατακερματισμένες επαναλήψεις.
Σε κουράζει η απαιτητική λάμψη τους
που διεκδικεί την αλήθεια σου.
Θέλει αρκετή ώρα φτιασίδωμα
για να δεις αυτό που σ’ αρέσει.
Θέλει καλοραμμένα κοστούμια
μην αρχίσει η μικρότητα
και κατρακυλά απ’ τις τσέπες σου.
Θέλει καλό μακιγιάρισμα
για να μην οξειδώσουν τα κάτοπτρα
την εύθραυστη κοκεταρία σου.
Τρέμεις μήπως σε ξεγυμνώσουν
με την αυθάδη ματιά τους
και ξεχειλίσει η παχύσαρκη κακία σου;
Κι εγώ.