Σα μοντέρνα ζωγραφική
εμφανίστηκες στη ζωή μου.
Με σουρεαλιστικές κινήσεις σχεδίασες
ακατάληπτης μαγείας τοπία.
Κουκλόσπιτα ονείρου
κρεμασμένα στ’ ουρανού την ασάφεια.
Μπαλκόνια φιλιών
χωρίς κιγκλιδώματα δισταγμού.
Τροπικά δάση υποσχέσεων
με απλωμένες τις ρίζες τους
σε θάλασσες ευπιστίας.
Υδροροές θαυμασμού
να εκβάλουν
σε λίμνες συγκίνησης.
Βάρκες φορτωμένες με χάδια
σαν καλή ψαριά της ψυχής.
Πύργους μιας κοιμωμένης απόφασης
που προσμένει του δυναμισμού το φιλί.
Όσο για τις πόρτες της διαίσθησης
αυτές τις ζωγράφισες
ερμητικά αμπαρωμένες.
Γι’ αυτό δεν πρόσεξα ίσως
πως το σχέδιο τούτου του έρωτα
δεν είχε διόλου προοπτική.