Τότε δεν έπεσες.
Τι κι αν όλα γύρω σου ήταν γκρεμισμένα
κι εσύ γυμνός και ματωμένος
έφαγες απ’ τα σκουπίδια πατατόφλουδες
κι απ’ το παγούρι σκοτωμένου ήπιες νερό,
στάθηκες κολόνα πίσω απ’ το οδόφραγμα
σαν πλάτανος ορθός.
Τώρα εχθροί και "φίλοι" σε δολοφονούν πισώπλατα
γλυκά και με χαμόγελο.
Εσένα δε σε σπάραξαν λιοντάρια
και την ολάνοιχτη παιδιάτικη καρδιά σου
δεν την κομμάτιασαν περήφανοι αετοί.
Τις δικές σου πληγές έγλειψαν τσακάλια
τυφλοπόντικοι ροκάνισαν τις μέρες σου,
έμποροι φτηνοί και Φιλισταίοι
-ταπεινοί μεταπράτες της ρουτίνας-
"έβαλαν κλήρο και διαμοίρασαν τα ιμάτιά σου",
εσένα βαλθήκανε την ψυχή σου να ξεφτίσουν
μικρά αδηφάγα τρωκτικά.
Τότε δεν έπεσες
κι ούτε θα πέσεις.