Μες στη σκοτεινή αυλή σου
ξημερώθηκα
μα το χάραμα σαν ήρθες
βεβαιώθηκα.

Πως οι όρκοι, τα φιλιά σου
με προδώσανε
και στον πόνο την καρδιά μου
παραδώσανε.

Όσα πίστευα για σένα
βγήκαν ψεύτικα
και πως θα `χα τέτοιο τέλος
δεν το σκέφτηκα.

Τώρα έφτασε η ώρα
να μιλήσουμε
και τα λάθη σου να μάθεις
πριν διαλύσουμε.

Έπρεπε να με προσέχεις
σαν τα μάτια σου
κι όχι να με περιπαίζεις
στα γινάτια σου.

Ως εδώ δεν πάει άλλο
τερματίζουμε
πάρτο απόφαση και μάθε
πως χωρίζουμε.