Ο καλός στρατιώτης
πάντα έτρωγε χωρίς πιρούνι.
Τους καλούς τρόπους ευγενείας
τους είχε μόνο για τον πόλεμο.

Ο καλός στρατιώτης
τις εντολές εκτελούσε σιωπηλός
αλλά τις νύχτες στη σκοπιά του
έπιανε κουβέντα με το φεγγάρι.

Ο καλός στρατιώτης
πάντα πυροβολούσε τις λέξεις.
Όταν όμως έπεφτε σιωπητήριο
ξέθαβε νεκρά ποιήματα.

Ο καλός στρατιώτης
μάθαινε το ρυθμό του βηματισμού.
Μα σαν έμπαινε η άνοιξη
παραπατούσε από έρωτα.

Ο καλός στρατιώτης
σκότωνε κάθε μέρα το χρόνο
και τη στιγμή που απολύθηκε
νόμιζε πως είχε πεθάνει.