Υποψία ελπίδας στα μάτια των προσφύγων
ίσκιος απ’ το δέντρο του άρρωστου δάσους
ένα χάδι κύλησε στην ουλή της νύχτας
ρίχνοντας πέπλα στοργικά στους τελευταίους θεούς
μέσα στην πόλη της αμαρτίας
φωνές και ήχοι χωρίς χρώμα
εξουσίες γυμνές στην αποβάθρα της αυγής
"η ζωή άρχισε αργά" σκέφτηκες
"την ώρα που τα πολυβόλα ησύχασαν
μετά το ταξίδι στο κέντρο της μάχης
για λευτεριά του μυαλού, του ύπνου μας".

Ευχολόγια και αναίτιες χειραψίες
τα χέρια σου ζητώ τα μεσάνυχτα
χωρίς πνοή, σαν σημαία, σαν άστρο πολικό
ερήμην των τελευταίων θεών – η άνοιξη κρύφτηκε.