Κάτω απ’ τον κάμπο της φωνής μου η Πολιτεία
αρδευτική. Mε σήραγγες κανάλια κι οδοδείκτες,
ωστόσο έξω στον αέρα ανατρέφω μιγάδες λέξεις.

Στα σύμφωνα τους εντοιχίστηκαν λεπτές ανάσες άλλων
τσέρκια που σφίγγουν τα φωνήεντα
να μη χυθούν σαν ποταμοί και πνίξουν κάθε νόημα
και μένα.

Ουαί τοις ηττημένοις.

Για ποιαν ελευθερία μου μιλάς
αν δεν προηγηθεί πατροφαγία;