Με κασελάκι χρόνια τριγυρνώ,
μέσ’ στο σοκάκι πάντα την περνώ,
παίρνω το βήμα μου βαρύ κι αργό,
αλήτης πάντα, φουκαράς, τ’ ομολογώ κι εγώ.

Μα τον καιρό τον πονηρό,
που πούλησα χαρούπι,
λεφτά ουρά και τσοκ παρά,
μαζεύω σ’ ένα κιούπι.

Και κερδίζω και πλουτίζω
δίχως να πολυλογώ,
ε, και την Άρτα φοβερίζω
και πουλάω και τη γάτα για λαγό κι εγώ.

Είν’ οι πρωϊνοί φουκαράδες
και γεμίσαν’ όλοι παράδες
και γυρνάνε πλούσιοι στην πιάτσα,
μα ποτέ δεν λένε μη στάξει,
το χαρούπι, βγάζει χρυσάφι
κι έχω πεντοχίλιαρα σε μάτσα.

Έχουμε βίλες και οκέλες
κι όταν γουστάρουμε κοπέλες
έχουμε κράχτη τον παρά για θηλυκά,
κι έτσι λοιπόν, μ’ αυτό τον τράτο,
μπορούμε και στον Παπαστράτο,
να του πασάρουμε, αν θέλει, δανεικά.

Ω, ω, ω, ω, ω, είμαι σκουτζές,
Ω, ω, ω, ω, ω, για καρπαζιές.

Είν’ οι πρωϊνοί φουκαράδες
και γεμίσαν’ όλοι παράδες
και γυρνάνε πλούσιοι στην πιάτσα,
μα ποτέ δεν λένε μη στάξει,
το χαρούπι, βγάζει χρυσάφι
κι έχω πεντοχίλιαρα σε μάτσα.

Έχουμε βίλες και οκέλες
κι όταν γουστάρουμε κοπέλες
έχουμε κράχτη τον παρά για θηλυκά,
κι έτσι λοιπόν, μ’ αυτό τον τράτο,
μπορούμε και στον Παπαστράτο,
να του πασάρουμε, αν θέλει, δανεικά.

Ω, ω, ω, ω, ω, είμαι σκουτζές,
Ω, ω, ω, ω, ω, για καρπαζιές.