Όλοι έχουν μια δική τους ζωή
σε παγκάκια παλιά, σε σοκάκια στενά
σε μπαράκια που μυρίζουν αγάπη.
Ταξιδεύουν πάνω σ’ ένα κρεβάτι
ενωμένοι για πάντα, μαζί,
όλοι έχουν μια δική τους ζωή.

Κι εγώ απλά τους κοιτάω κι άλλες φορές τους ζηλεύω
άλλες φορές τους μισώ, άλλες φορές το παλεύω,
απ’ την πολύ μοναξιά κινδυνεύω.
Από τη μέρα που λείπεις και σ’ αγαπάω μισή
ποτέ δεν είχα ζωή, ποτέ δεν είχα ζωή,
πάντα την είχες εσύ.

Όλοι έχουν μια δική τους ζωή
σε καράβια, σε τρένα, σε κεράκια αναμμένα
τα όνειρα τους στην ίδια σελίδα.
Βραχνιασμένοι στην ίδια κερκίδα
ενωμένοι για πάντα, μαζί,
όλοι έχουν μια δική τους ζωή.

Κι εγώ απλά τους κοιτάω κι άλλες φορές τους ζηλεύω
άλλες φορές τους μισώ, άλλες φορές το παλεύω,
απ’ την πολύ μοναξιά κινδυνεύω.
Από τη μέρα που λείπεις και σ’ αγαπάω μισή
ποτέ δεν είχα ζωή, ποτέ δεν είχα ζωή,
πάντα την είχες εσύ.