Στάση αγάπη, κατεβαίνω
μικρή βαλίτσα τα όνειρα μου
δίπλα σου έμαθα πως είναι να ανεβαίνω
τώρα γκρεμίζομαι κι εγώ με τη σειρά μου.
Στάση αγάπη, κατεβαίνω
βροχή στο δρόμο και στα μάτια
ζευγάρια οι άνθρωποι σε κόσμο χωρισμένο
καθένας μόνος του μετράει τα κομμάτια.
Κι εγώ στο μέτρημα αυτό
με άθροισμα μηδέν σ’ αναζητώ.

Εδώ θα είμαι, στην ίδια θέση
με τα σπασμένα μου τακούνια αγκαλιά.
Εδώ θα είμαι, μέρα και νύχτα
και θα τραβάω τη ζωή μου απ’ τα μαλλιά
Εδώ θα είμαι, χρυσός και στάχτη
ότι απ’ τα δύο σου χρειάζεται να βρεις
για σένα μόνο
στη στάση αγάπη δε χωράει άλλος κανείς.

Στάση αγάπη, κατεβαίνω
ο φόβος έχει τη φωνή σου,
αν με το ίδιο εισιτήριο προλαβαίνω
ένα ταξίδι ακόμα θα `θελα μαζί σου.
Γιατί ταξίδι σαν αυτό
δεν πρόκειται να ξανακάνω εγώ.

Εδώ θα είμαι, στην ίδια θέση
με τα σπασμένα μου τακούνια αγκαλιά.
Εδώ θα είμαι, μέρα και νύχτα
και θα τραβάω τη ζωή μου απ’ τα μαλλιά
Εδώ θα είμαι, χρυσός και στάχτη
ότι απ’ τα δύο σου χρειάζεται να βρεις
για σένα μόνο
στη στάση αγάπη δε χωράει άλλος κανείς.