Το πόσο σε λατρεύω, το πόσο σ’ αγαπώ,
των αδυνάτων είναι ποτέ να σου το ειπώ
τι σ’ αγαπώ με τρόπο καθόλου χωριστό,
που μέσα στην καρδιά μου ακέρια σε βαστώ.
Κι η δύναμή σου είναι που τη ζωογονάει,
την κάνει να χτυπάει, την κάνει και κινάει.
Καθώς εσύ να λείψεις, δεν έχω πλιο καρδιά
κι αν η καρδιά μου μένει, δεν έχω τα κλειδιά.
Εσύ είσαι της ζωής μου το τέλος κι η αρχή,
γιατί είσαι της καρδιάς μου το αίμα κι η ψυχή.
Και ζιω στον κόσμο μόνον εσένα ν’ αγαπώ,
μόν’ πόσο! Δεν είν’ τρόπος ποτέ να το ειπώ.