Ζωής και του θανάτου εσύ έχεις τα κλειδιά,
ωραίο πλάσμα φύσης, καρδιάς μου η καρδιά.

Η φύση σω `χει δώκει καρδιά να μη πονάει
τον άνθρωπο που σκλάβος, θεά, σε προσκυνάει.

Ζωή να μου χαρίσεις ή θάνατον πικρό,
από τα δυο σου αχείλια ν’ ακούσω λαχταρώ.