Η αλήθεια,
ηλικιωμένη κυρία,
παίζει παντομίμα.
Μάσκες,
μια, δύο, τρεις...
Πόσες;
Ας προσπαθήσουμε πάλι.
Μία, δύο, τρεις...
Θεέ μου, δεν έχει πρόσωπο.
Λοιπόν...
Γρήγορα τις μάσκες.
Μία, δύο, τρεις...
Ωραία,
δώσε στη κυρία
το ομπρελίνο της,
έξω βρέχει.
Ωραία,
και τώρα γράψε στους φίλους.
Πυροβολισμός!
Αυτοκτονία;
Όχι.