Τα καράβια μας πατέρα
ξεκίνησαν πριν την αυγή,
γεμάτα όνειρα κι ελπίδες.
Τα βλέμματά μας στις πυξίδες
μη χάσουμε το δρόμο.
Ήσουν καλός καπετάνιος,
κι άντεξε το καράβι σου
στις χαλασιές.
Όμως πατέρα,
στο τέλος του ταξιδιού
έστεκε ο θάνατος,
σ’ αγκάλιασε σαν παλιόφιλος,
σε φίλησε,
κι εσύ του χαμογέλασες,
κι είπες πως τον περίμενες.
Γιατί ήξερες πατέρα,
πως η πυξίδα της ζωής
έχει για βόρειο πόλο
το θάνατο.