Αυτό το ποίημα τρίζει.
Είναι ο νεκρός που έθαψα με τόσο κόπο.
Τα γένια του φυτρώνουν
μέσα απ’ τις λέξεις.
Τα νύχια του μεγαλώνουν
με κρότο.

Τη νύχτα με ξυπνά
βογκώντας.
Παλεύοντας να βγει
έξω απ’ το ποίημα.