Από τα δυο σου αχείλια τ’ αθάνατο νερό
πολύ και πλούσιο τρέχει, γλυκό και καθαρό

κι εκείνος που δροσίσει το στόμα μια φορά,
του Χάρου ας μη φοβάται τα βέλη τα σκληρά.

Αν το κορμί απεθάνει, αισθάνεται η ψυχή
εκείνη τη γλυκάδα που γεύτη στην αρχή.