Ενίοτε στον ύπνο μου
ακούγονται σαλπίσματα
ακούγονται τύμπανα
ακούγονται κραυγές:
Εγερθείτε οι κοιμώμενοι
εξεγερθείτε οι φοβισμένοι

κι αίφνης ξεχύνονται
κατά κύματα άσπρα πουλιά
ζυγιάζονται ανάερα
βουτούν θρηνούν
το αίμα των αθώων
ολολύζουν τα σφαγμένα παιδιά
δημιουργούν ιδεογράμματα
θέτουν πανάρχαια ερωτήματα:
Τι είναι αλήθεια;
Τι είναι ψεύδος;

Και τότε φλέγονται οι χρησμοί
φλέγονται οι ξεχασμένοι κώδικες
σπηλιές κατακρημνίζονται
λιώνουν οι σταλακτίτες
που έπηξε η σιωπή
οι σκέψεις εκπορθούν
τα τείχη του χαμένου χρόνου.