Ω δάκρυ,
μη δείξεις στους τέσσερις ανέμους,
την αγάπη μου.

Τώρα που έφυγες για πάντα,
κατανόησα τον πλήρη ορισμό,
της απελπισίας.

Δώσ’ μου δυο δάκρυα
να ποτίσω τα περιστέρια,
που κουράστηκαν να περιμένουν
το τέλος του κατακλυσμού.

Ξοδεύω τη ζωή μου,
διατηρώντας τη φλόγα του πόνου,
μόνο μια υποψία χαμόγελου,
τις ώρες που σε σκέπτομαι.