Ήταν η αγάπη μου
ένα βαθύ ποτάμι,
που κυλούσε ήσυχα τα νερά του,
ανάμεσα στις φυλλωσιές των ματιών σου.
Αγάπη μου,
θα πρέπει να ήξερες,
πως τα βαθιά ποτάμια,
δεν κάνουν θόρυβο
στο πέρασμά τους.
Όμως αγάπη μου,
θέλησες να φράξεις
το ποτάμι της καρδιάς μου,
με τα μικρά σου χέρια.
Μα στάθηκε αδύνατο,
γιατί ο έσπερος
είχε αρχίσει πια ν’ ανατέλλει,
στον ουρανό της αγάπης μας.
Γιατί το φως γλίστρησε
πίσω απ’ τις πλάτες μας
και νύχτωσε
στην ήρεμη κοιλάδα
της καρδιάς μου.
Ήταν πολύ βαθύ
το ποτάμι της αγάπης μου,
για να το κρατήσεις
στα δυο σου χέρια.