Καράβι φτιάχνω στο γιαλό,
που έχει ψηλό κατάρτι
και του φορώ, για φυλαχτό,
ένα πανί αντάρτη.

Φτιάχνω σημαίες με κλωστές
και χρώματα χιλιάδες,
μα τις ξεπλένουν οι βροχές,
τις σκίζουν οι βοριάδες,
μα τις ξεπλένουν οι βροχές,
τις σκίζουν οι βοριάδες.

Βλέπω στη σπίθα πυρκαγιά,
πέφτω για να με κάψει,
στη στάχτη καίγομαι ξανά,
χωρίς, φωτιά, ν’ ανάψει.

Θάλασσα, δείξε μου θυμό,
δείξ’ τα ναυάγιά σου
κι εγώ, Σεβάχ, να σεργιανώ
πάνω στα κύματά σου,
κι εγώ, Σεβάχ, να σεργιανώ
πάνω στα κύματά σου.