Οι σκέψεις στο λευκό νησί
και στο γαλάζιο κύμα
στο κυπαρίσσι στην αυλή
στο χερσωμένο κτήμα.

Η ξενιτιά διπλός καημός
και δάκρυ, δάκρυ, δάκρυ,
από αγάπη ορφανός
στης γης την άλλη άκρη.

Βαθιά στον κόρφο φυλαχτό
δεμένο στο μαντήλι
καρφάκι απ΄το σπιτικό
φιτίλι απ’ το καντήλι.

Η ξενιτιά διπλός καημός
και πόνος, πόνος, πόνος,
νοιώθεις πως είσαι μοναχός
και δεν περνά ο χρόνος.