Η χαρά, κρυμμένη κρυμμένη
κρυμμένη
όπως
τα οστά των Αγίων στο σκευοφυλάκιο.

Αδέκαστε Χρόνε
ψελλίζω τρικλίζοντας

το ανόμημά σου

επιβουλεύοντας έναν αργό θάνατο
οικειοποιοῦμαι τη λήθη της ακαμψίας

δίχως να γίνονται ορατά

τα αίτια της αρτηριοσκλήρυνσης

ερήμην
ερημία
έρεβος.

Ψυχή μου, παρελθέτω
εκ του τοπίου σου
το Έψιλον τούτο.