Πήρα ήλιο απ’ τα μαλλιά,
εφήμερο κι αιώνιο.
Πήρα χάντρα θαλασσιά,
την μοίρα να ξορκίσει.

Έβαλα άλμπουρα, πανιά,
στη σκέψη και στα φρένα.
Έβαλα μετρίδι τη ματιά,
στα τωρινά και περασμένα.

Δεν ήθελα ξόδι μιας στιγμής,
να αδειάσει κάθε γέλιο
ήθελα χαρά της παιδικής ψυχής,
να έχω για `βαγγέλιο.

Δεν βιάστηκα να χαριστώ,
ούτε να χαρίσω.
Μόνο σα θέλησε η ψυχή,
με ήλιο να γεμίσω.