Οι φυλλάδες ανεμίζουν στον αέρα
κάτι φάτσες κρεμασμένες στα περίπτερα
από το να με βρίσκουν
να τις χάνω εγώ είναι καλύτερα.

Με τη πυξίδα μου σπασμένη
στου μυαλού τα κιγκλιδώματα
οι τυφλοί με οδηγούνε
και με κυβερνούνε πτώματα.

Και δεν υπάρχει αντίρρηση καμία
πώς ζούμε στο μάτι του κυκλώνα
στων κρανοφόρων τον κλοιό,
στων δακρυγόνων τον αιώνα.

Με αρχηγούς που πουλάνε και πουλιούνται
που δεν ζουν για μάς αλλά από μάς
χωρίς αυτούς εμείς μπορούμε
αλλά όχι αυτοί χωρίς εμάς.

Με τη πυξίδα μου σπασμένη
στου μυαλού τα κιγκλιδώματα
οι τυφλοί με οδηγούνε
και με κυβερνούνε πτώματα.

Και δεν υπάρχει αντίρρηση καμία
πώς ζούμε στο μάτι του κυκλώνα
στων κρανοφόρων τον κλοιό,
στων δακρυγόνων τον αιώνα.