Του κόσμου τους ερωτοχτυπημένους
δεν τους χωράει ούτε ο χρόνος, ούτε ο χάρτης.

Με τη δίψα του έρωτα στα αλλόφρονα τους μάτια
εξόριστοι στην σκιερή πλευρά της αγάπης.

Περίλυποι ικέτες γονυπετείς νυν και αεί
του χρόνου η φαρέτρα τα βέλη της αδειάζει,
αίμα από κοράλλια στο στήθος του έρωτα
λουλούδι μαδημένο στο πέτο τους ταιριάζει.

Όπου πεθαίνει ο έρωτας
ο θάνατος διαβαίνει
Ηνίοχος στο άρμα του
και τις ψυχές μας σέρνει.
Κι όπου γεννιέται ο έρωτας
ο θάνατος πεθαίνει
θριάμβου αψίδες στήνονται
και η ζωή διαβαίνει.

Μενεξεδένιες φλόγες λαμπαδιάζουν το κορμί τους
μια λιτανεία στη θυσία των παρθένων.

Με σπασμένη τη φτερούγα αποδημεί η ψυχή τους
ενός λεπτού σιγή στη μνήμη των προδομένων.

Περίλυποι ικέτες γονυπετείς νυν και αεί
του χρόνου η φαρέτρα τα βέλη της αδειάζει,
αίμα από κοράλλια στο στήθος του έρωτα
λουλούδι μαδημένο στο πέτο τους ταιριάζει.

Όπου πεθαίνει ο έρωτας
ο θάνατος διαβαίνει
Ηνίοχος στο άρμα του
και τις ψυχές μας σέρνει.
Κι όπου γεννιέται ο έρωτας
ο θάνατος πεθαίνει
θριάμβου αψίδες στήνονται
και η ζωή διαβαίνει.