Το κύμα πασπαλίζει το σώμα σου με αλάτι
για πού καλπάζεις κόρη στης Όστριας το άτι.
Σαν ήλιος σα φεγγάρι στα σύννεφα διαβαίνεις
αφέντρα της καρδιάς μου να `ξερα πού πηγαίνεις.

Φλογέρες και σουραύλια στο πέρασμα σου ηχούνε
ο Αυγερινός κι η Πούλια τρεμοσβήνουν σαν σε δούνε.
Ποτέ δεν ανταμώσαν τέτοια ομορφιά και χάρη
χαρά στο παλληκάρι και στο νιό πού θα σε πάρει.

Οι ξέρες, τ’ ακρογιάλια και τα γυρίσματα
σου στέλνουν τα φιλιά τους και χαιρετίσματα.
Νεράιδα Σκυριανή μου ποιον πας να συναντήσεις
αχ, να `μουνα εκείνος που τρέχεις να φιλήσεις.

Κρινάκια τώρα στρώνει στο πέλαγο η σελήνη
κι ο έρωτας μ’ ανταύγειες και θείο φως σε ντύνει.
Μια δέσμη από κοράλλια κρατάς μέσα στα χέρια
σε ποιον θα τα χαρίσεις μες τ’ ουρανού τ’ αστέρια.

Φεγγοβολούσε η στράτα στο διάβα σου και τώρα
ψάχνουν για να σε βρούνε τ’ αγόρια μες στη χώρα.
Μον’ του έρωτα τα χνάρια να τα σβήσεις σαν γυρίσεις
μη τύχει και τα δούνε και τα βαριοκαρδίσεις.

Οι ξέρες, τ’ ακρογιάλια και τα γυρίσματα
σου στέλνουν τα φιλιά τους και χαιρετίσματα.
Νεράιδα Σκυριανή μου ποιον πας να συναντήσεις
αχ, να `μουνα εκείνος που τρέχεις να φιλήσεις.