Αυτό το τραγούδι που δεν μπόρεσαν
να του πάρουν μέτρα γι αλυσίδες.
Αυτό το τραγούδι που δεν πρόφτασαν
να του βγάλουν μια πλαστή ταυτότητα.
Αυτό το τραγούδι που δεν το `χουν φακελώσει
δεν μπήκε στο αρχείο.
Αυτό το τραγούδι τριγυρίζει μες τους δρόμους
για ένα χαμένο πρόσωπο.

Κι είναι μια ανοιχτή επιστολή με παραλήπτη τον καθένα
κι είναι μια κραυγή απ’ την Ελλάδα στον καθένα.

Αυτό το τραγούδι που φοράει
χειροπέδες made in USA.
Αυτό το τραγούδι που αιμορραγεί συνέχεια
κάτω από τους επιδέσμους.
Αυτό το τραγούδι που του `κλέψαν τη φωνή
τραπεζίτες και νονοί.
Αυτό το τραγούδι δεν ζητάει ελεημοσύνη
ούτε δάκρυα από κανένα.

Κι είναι μια ανοιχτή επιστολή με παραλήπτη τον καθένα
κι είναι μια κραυγή απ’ την Ελλάδα στον καθένα.

Αυτό το τραγούδι δεν το `γράψαν ποιητές
μα της τρόικας οι ληστές.
Αυτό το τραγούδι δεν μιλάει για παραμύθια
για παλάτια ή βασιλιάδες.
Αυτό το τραγούδι δεν τελειώνει
μ’ ένα ψέμα αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα.
Αυτό το τραγούδι αρχινάει
με μια αλήθεια αυτοί καλά κι εμείς χειρότερα.

Κι είναι μια ανοιχτή επιστολή με παραλήπτη τον καθένα
κι είναι μια κραυγή απ’ την Ελλάδα στον καθένα.