Εï, συ μπαργούμαν γεια χαρά νταν
ένα κοκτέιλ Μολότοφ δώσ’ μου,
τα βλέπω όλα τριγύρω μαύρα
λες κι έχω χάσει με μιας το φως μου.

Είχα μια γιαβουκλού που μου άναβε φουφούδες
και στα μέντιουμ τ’ ακουμπώ μάγισσες και καφετζούδες.
Σαν κεράκι αναμμένο καίγομαι απ’ τις δυο τις μπάντες
αμανάτι μ’ έχει αφήσει, πάει να κάψει κι’ άλλους άντρες.

Εï, συ μπαργούμαν γεια χαρά ντάν
κι ένα κοκτέιλ Μολότοφ πιάσε,
έχω τις μαύρες μου κι απόψε
και τις πολλές κουβέντες άσε.

Ήμουνα μπερεκετζής και αφάν γκατέ σερέτης
και κατάντησα ρεμάλι, τρακαδόρος και επαίτης.
Μέχρι φράγκο μου τα `φαγαν κάτι σκάρτα γυναικάκια
μα ευτυχώς που `χω δυο τρία σαν και σένα φιλαράκια.

Εï, συ μπαργούμαν σκύψε στ’ αυτί
δυο τρεις κουβέντες να σου σφυρίξω
ένα κοκτέιλ Μολότοφ φτιάξε
μέχρι τον πάτο να το στραγγίξω.

Κάλτσα ήτανε διαβόλου και μπαμπέσα και μαριόλα
τίποτα δε μου’ χει δώσει και μου τα’ χει φάει όλα.
Τώρα μένω μόνος κι έξω απ’ τα κιτάπια και τον χάρτη της
κι ούτε πρόκειται να δείρω τ’ αλογάκι μου για πάρτη της.

Γεια σου μπαργούμαν με τα ωραία σου.