Τ’ αυτιά έχουν τοίχους κι οι τοίχοι αυτιά
η νύχτα μάτια, νύχτα η ματιά.
Διώξαν τους άριστους οι αρεστοί
που πάει το πράγμα τάφου σιγή.
Πιάσαμε πάτο, δεν πάει πιο κάτω
μ’ αν είναι έτσι κάτι θα βγει.

Στο χρήμα κράτος και εξουσία
βρήκαμε όλοι τον νέο μεσσία.
Κρυφτήκαν οι άξιοι, βγήκαν οι ανάξιοι
ο λόγος πόρνη χωρίς τιμή.
Δεν μας τρομάζει πια το θεριό
γιατί είμαστε όλοι ίδιοι μ’ αυτό.

Με τα στιχάκια στοιχειώνω εγώ
βλέπω τα χάλια κι αιμορραγώ.
Με αηδίασαν κι οι αοιδοί
κανείς δε βγαίνει κάτι να πει.
Ψάχνω μια λύση για να στανιάρω
ν’ αντέξω ακόμα, να μη σαλτάρω.