Ω μέταλλο των βασιλέων
και των μετάλλων βασιλιά
μύδρους ήρθε η ώρα να σου ψάλλω
κάθε κακού σφηκοφωλιά.

Είσαι τυφλός κι όμως τα πλήθη
αλλόφρονα σ’ ακολουθούν
στήνουν πολέμους στ’ όνομα σου
και σαν Θεό σε προσκυνούν.

Πολεμοκάπηλοι μεθούνε
πίνοντας αίμα στην υγειά σου
χρηματιστές και τραπεζίτες
και golden boys τα παιδιά σου.

Επίσκοποι, ρηγάδες, πάπες
και πλανητάρχες σε στηρίζουν
φίλοι σου είναι και προστάτες
και εν χορώ σε λιβανίζουν.

Για σένα τον Χριστό πουλήσαν
δεν έχεις όσιο κι ιερό
εκπορνευτή κάθε αξίας
έχεις το κέρδος για οδηγό.

Οι κρίσεις σου γεννάνε Κροίσους
λαούς πετούν στους πέντε δρόμους
πολιτικοί σε καθαγιάζουν
στα μέτρα σου κόβοντας νόμους.

Γενιές επί γενεών, αιώνες
στα μαύρα δίχτυα σου αλιεύεις
κι όσο η θρησκεία σου εκμαυλίζει
τον κόσμο θα τον διαφεντεύεις.

Τα σάβανα δεν έχουν τσέπες
για να χρυσώσεις τον βαρκάρη
κι εύχομαι ν’ αξιωθώ τη μέρα
που θα `ρθει ο διάολος να σε πάρει
και στα βαθιά να σε φουντάρει.
Που θα `ρθει ο Διάολος
να σε πάρει, να σε πάρει.