Ωδές Σειρήνων μ’ οδηγούν
μέσα στην αγκαλιά της
και ιριδίζει η κάμαρα
στα χάδια, στα φιλιά της.
Αχ, και ιριδίζει η κάμαρα
στα χάδια, στα φιλιά της.

Έρωτα πανταχού παρών
άσυλο και καταφυγή
μέσα στα δυο της χέρια θα `ναι
η κάθε μέρα Κυριακή.
Αχ, μέσα στα δυο της χέρια θα `ναι
η κάθε μέρα Κυριακή.

Το κύκνειο άσμα του έρωτα
δεν γράφτηκε ακόμα
γιατί κανείς δεν λόγχισε
το αστρικό του σώμα.
Αχ, γιατί κανείς δεν λόγχισε
το αστρικό του σώμα.

Τα χελιδόνια ξεδιψούν
στο ρείθρο των χειλιών της
κι εγώ ικέτης ξάγρυπνος
των εναγκαλισμών της.
Αχ, κι εγώ ικέτης ξάγρυπνος
των εναγκαλισμών της.