Παλιό κρασί με κέρασε
του ταβερνιάρη η κόρη
και ήπια μα `γω δεν το βρηκα
τση στράτας τ'ανηφόρι.

Ανέ ποθάνω από κρασί
θάψτε με στην ταβέρνα
να με πατεί η ταβερναρού
κι η κόρη απού με κέρνα.

Μπεκρήδες εφιράξανε
του βαρελιού τσι ντόγες
πρωτού να κοκκινίσουνε
των σταφυλιών οι ρώγες.

Ένας μπεκρής ψυχομαχεί
'πο κάτω απ'το βαρέλι
κι αφήνει μια παραγγελιά
να βλέπουνε τ'αμπέλι.

Εμάθαν’ το πως σ’ αγαπώ
και στέσανέ μου τέλι
μα εγώ είμαι του Γκαγκάνη γιος
και πίνω από τ'αμπέλι.