Το μικρό κορίτσι
που ξαγρυπνά στο παραθύρι
κρύβει μυστικό
για την καρδιά του Σωτήρη.

Ελαφίνας χάρη,
φωτιά σε κάθε παλληκάρι
ρόδο μοναχό
στη λεβεντιά χαλινάρι.

Κι ήταν αυγή σαν ρόδισαν
τα δυο της τα χείλη
για τον Σωτήρη.

Κι ήταν δροσιά στο γαλανό το πρωί τ’ Απρίλη
κι άνθιζε η ζωή μπρος στ’ ανοιχτό το παραθύρι,
τύχη που την είχες βρε Σωτήρη!

Το μικρό κορίτσι
που αλησμονά το παραθύρι
ούτε φράγκο δίνει
για την καρδιά του Σωτήρη.

Άλλο παλληκάρι
που έχει ομορφιά σαν το λιοντάρι
τον γροικάει μες στο πυκνό το χορτάρι.

Κι ήταν αυγή σαν ρόδισαν
τα δυο της τα χείλη
για τον Σωτήρη.

Κι ήταν δροσιά στο γαλανό το πρωί τ’ Απρίλη
κι άνθιζε η ζωή μπρος στ’ ανοιχτό το παραθύρι,
μα ήρθε σκοτεινιά στο ριζικό του αγνού Σωτήρη,
τύχη που την είχες βρε Σωτήρη!