Να το να, της Μεσόγειος το κράτο
που `χει ένα μαχαίρι στην κοιλιά
Μια σταλιά κι όλο αίματα γιομάτο
στο ντορβά γενιούνται τα παιδιά.
Τιτουριρανά μαχαίρι στην κοιλιά
Τιτουτιρανά γεννιούνται τα παιδιά.

Θανάσαινα, θανάσαινα, δώσ’ τα μωρά στη λύκαινα
Να στηλωθεί να φάει γερά, να τάχουμε μ’ αυτή καλά
Να μην χαθεί η βοήθειά της, κι εμείς τι θ’ απογίνουμε
Σαν αρνηθεί η εργατιά, να τρώει τον τραχανά.

Που τις σερβίρουμε πιστά απ’ το σαραντατέσσερα
Κι υπηρετήσαμε καλά λαό και βασιλιά
Και δε μας πρέπει ευγενών, να πέσουμε στα τέσσερα
Αμερικάνοι στείλτε μας περισσότερα λεφτά.

Να το να, της Κωνσταντινιάς το κράτο
που στενάζει ακόμα στα δεσμά
Προεστοί πάντα το κρατούν χορτάτο
με τρομπόνια, αύρες και στρατά
Τιτουτιρανά ακόμα στα δεσμά
Τιτουτιρανά τα τανξ και τα στρατά.

Κωνσταντινιά, καλή μαμά, λεφτάς γαμπρός, χρυσή παντρειά
Συμμόρφωσε την κοπελιά, να `χει τα ήθη της χρηστά
Όσο γι’ αυτά που επιθυμά, Χριστέ μας θώριε πράμματα!
Μπαλωγιατρέ τα ράμματα για τ’ άτακτα παιδιά.

Που τα μορφώνουνε με βιά, Πατρίς, θρησκεία, εμπρός παιδιά
Μα δεν νογούν τα κουζουλά μπαρντόν και τεμενά
Δεν είν’ ευχή Μπουρζουαδών στο μένος πίπτειν των μαζών
Τη Νέα Μπότα στείλτε μας τη Δημοκρατικιά.

Να το να, της χωματερής το κράτο, καρτεράει υπομονετικά
Μια ιτιά μαρτυρά το πέρασμά του, λεύτερα κρεμάσανε παιδιά
Τιτουτιρανά, τιτουτιρανά
Τιτουτιρανά, τιτουτιρανά.

Θανάσαινα, θανάσαινα, θυμάσ’ όταν σ’ αρμάτωνα
Κι ήταν ο πόθος μας ζερβά, ζεστά τα όπλα μας σιμά
Θανάσαινα, μες το χιονιά, στον κάματο, σ’ απάτησα
Μα θε να σμίξουμε ξανά, ζητώντας λευτεριά.

Που μας την στέρησαν σκληρά απ’ το σαραντατέσσερα
Κι υπηρετήσαν στα τυφλά, μεγάλα αφεντικά
Κι είτε τις βάσεις έχουμε, είτε τ’ Αυγούστου τέσσερα
Για μας σκλαβιά για μας σιωπή, γι’ αυτούς είναι καλά.
Κι είτε ο Άγγλος μας χτυπά, ή γαλλικά ή Γιου Ες Α
Κουκουέξ κουκές και κινεζμπά, παράλληλα σκατά.