Τη νύχτα φόρεσα σα ρούχο στο κορμί μου
αυτή είμαι εγώ
μες στα σκοτάδια ξεπουλάω τη φωνή μου
αυτή είμαι εγώ.
Γύρω μου πρόσωπα, φιλιά απρόσωπα
βλέμμα κενό
σ’ άλλη διάσταση δίνω παράσταση
αυτή είμαι εγώ.

Όταν σβήνουν τα φώτα
έλα και ρώτα πως είναι να πονάς
όταν μόνη σου μείνεις
τις πληγές σου πως κλείνεις στο σπίτι όταν γυρνάς.
Όταν σβήνουν τα φώτα
έλα και ρώτα ποιον νοιάζει τι περνάς
τη ψυχή σου τα βράδια με χαμόγελα άδεια
και ψέμα όταν κερνάς.

Άλλο ένα βράδυ βασανίζω τ’ όνειρο μου
αυτή είμαι εγώ
στους πέντε δρόμους ταξιδεύει το μυαλό μου
αυτή είμαι εγώ.
Πάνω μου χρώματα, καπνοί κι αρώματα
κι εγώ εδώ
σ’ άλλη διάσταση δίνω παράσταση
αυτή είμαι εγώ.

Όταν σβήνουν τα φώτα
έλα και ρώτα πως είναι να πονάς
όταν μόνη σου μείνεις
τις πληγές σου πως κλείνεις στο σπίτι όταν γυρνάς.
Όταν σβήνουν τα φώτα
έλα και ρώτα ποιον νοιάζει τι περνάς
τη ψυχή σου τα βράδια με χαμόγελα άδεια
και ψέμα όταν κερνάς.

Αυτή είμαι εγώ.