Πάλι ήρθες, πληγωμένη, με βαρειά ψυχή,
κάτι για να μου θυμήσεις, όλο ταραχή,
λάθη μου και αμαρτίες, έτσι, ξαφνικά,
τώρα έγιναν σημάδια τόσο δυνατά.

Δε σε νοιάζει, δεν βλέπεις τα λάθη μου
και τα κάνεις ελπίδα
και δεν έχουνε τέλος τα πάθη μου,
τα σημάδια μου κοίτα.

Πάλι πήρες λάθος δρόμο κι ήρθες να με βρεις,
σκοτεινά τα μονοπάτια της επιστροφής,
τ’ αστέρια τρεμοσβήνουν λες και συμφωνούν,
αχ, και παλεύουν μέσ’ στη νύχτα όσοι αγαπούν.

Δε σε νοιάζει, δεν βλέπεις τα λάθη μου
και τα κάνεις ελπίδα
και δεν έχουνε τέλος τα πάθη μου,
τα σημάδια μου κοίτα.