Μέσα στις αφίσες και τα φέιγ βολάν
σε βροχή από λέξεις και μηνύματα.

Σε φωτογραφίζω σαν μικρή αυλή
που από τη μνήμη βγαίνει μου την παιδική.

Σαν παραμυθάκι που με νανουρίζει
ο βαθύς σου λόγος και με ταξιδεύει
σ’ ό,τι αγαπούσα, ό,τι αγαπώ
κάθε που βραδιάζει και σ’ αναζητώ.

Σαν ψιλή βροχούλα φθινοπωρινή
πέφτεις κι η καρδιά μου διψασμένη γη.

Μεθυσμένη αγάπη σε λευκό κρασί
να `χεις να θυμάσαι τούτη τη στιγμή.

Σαν παραμυθάκι που με νανουρίζει
ο βαθύς σου λόγος και με ταξιδεύει
σ’ ό,τι αγαπούσα, ό,τι αγαπώ
κάθε που βραδιάζει και σ’ αναζητώ.