Προσκλήσεις, κουλτούρα
Χαρντ κορ κι Iphone
Απόγνωση και δηθενίλα
Απ όσα αγάπησα
Είμαι απών
Εσύ που γελάς, νιώσε! Μίλα!

Ξυράφια, στημένα
Στα χέρια μπροστά
Να δούμε αν θα τρέξει το αίμα
Δεσμά μου κομμένα.

Κατάθλιψη, εκρήξεις, πληγές κι ενοχή
Ξανά στις ειδήσεις των δέκα
και σ’ ένα παγκάκι κοιμάται πιο κει
Μια άγνωστη μόνη γυναίκα.

Ξυράφια στημένα
Τα χέρια ανοιχτά
Να δούμε αν θα τρέξει το αίμα
Κι αν τρέξει έλα κράτα με τόσο σφιχτά
Μπορούμε να γίνουμε ένα.