Πάντα με την ανατολή η νύχτα τελειώνει
μα `μένα σβήνει τ’ όνειρο και στην καρδιά νυχτώνει.

Γίνε τρεχούμενο νερό να διπλογονατίσω
σταλιά - σταλιά για να σε πιω τη φλόγα μου να σβήσω.