Δε φοβάμαι το ταξίδι
μα ειν’ ο δρόμος σαν το φίδι
σταματάει, ξεκινά φώτα με ζαλίζουν
κι ο άνεμος φυσά
την ελπίδα μου έλα πάρτη
τα σημάδια μου στο χάρτη
δε με βγάζουν πουθενά
τ’ άστρα τρεμοσβήνουν
κι ο άνεμος φυσά
όλα θα χαθούνε ο άνεμος φυσά
το μαχαίρι και το χάδι
ίδια κόβουν το σκοτάδι
ίδιος ήλιος μας κοιτά
κάθε που χαράζει κι ο άνεμος φυσά
είναι φυλακή το αίμα
μην πιστεύεις άλλο ψέμα
δες τον ουρανό ξανά
λίγο, λίγο αδειάζει
κι ο άνεμος φυσά
όλα θα χαθούνε ο άνεμος φυσά
όσα αγαπούσες πρώτα
θα τα βρεις νεκρά στην πόρτα
κι ό,τι πάλεψες σκληρά μέσα σου ξυπνάει
κι ο άνεμος φυσά
στο κατάρτι μας δεμένοι
κι η στεριά πια ξεχασμένη
μες’ στον ύπνο μας γερνά,
μα κάποιος τραγουδάει
ο άνεμος φυσά
κάπου θα μας πάει ο άνεμος φυσά.