Στην άμμο γράφω σ’ αγαπώ και παίζω με το κύμα
μα έρχεται και μου το χαλά, Θε μου δεν είναι κρίμα.

Δίχως ελπίδα κι όνειρα έχει η ζωή μου μείνει
και σιγολιώνει σαν κερί τρεμουλιαστό που σβήνει.

Μαντατοφόρε του σεβντά, ουρανοπορπατάρη
μόνο σε σένα μυστικά θαρρεύομαι φεγγάρι.

Πάρε με μισοφέγγαρο μαζί να περπατούμε
για να συντρέμει η γης τ’ αλλού τα ταίρια μας να βρούμε.