Γεννήθηκες σ'ένα χωριό
που ξενυχτά σα το θεριό
στου αοριού τη ρίζα.

Κι είναι ένας τόπος σα κι αυτούς
που `χει ανθρώπους διαλεχτούς
και λέγεται Βορίζα.

Κι όταν θα πεις λόγω τιμής
είναι μιαν ώρα που θαρρείς
ο χρόνος θα παγώσει.

Κι ας είναι καπετάνιου γιος
θα τρέχει ο ίδρως του κρυγιός
όταν θα σε προδώσει.

Κι αφού κατέχεις κι αγαπάς
στο μετερίζι τση φιλιάς
όταν μια χέρα σφίξεις.

Πετάς και πας σα το πουλί
όταν ο φίλος σε καλέι
να τον υποστηρίξεις.

Γι'αυτό κι εγώ θα ορκιστώ
ως αναπνέω κι όσο ζω
και σε καιρό κιανένα.

Ποτές μου να μη φοβηθώ
σ'ότι φουρτούνα κι αν βρεθώ
γιατί έχω φίλο εσένα.